در یک کلام نه! هیچ رویکرد درمانی، هیچ چیزی در روانشناسی، هیچ مذهبی و هیچ تمرین ذهنی‌ای وجود ندارد که ذهن انسان را از ایجاد افکار منفی باز دارد؛ افکار منفی، طبیعی هستند و گاهی بسیار مفیدند!
با این حال، ما می‌توانیم راه‌های جدیدی برای پاسخ به افکار منفی‌مان را بیاموزیم تا تحت تاثیر و نفوذ آنها قرار نگیریم، ما نمی‌توانیم مانع بروز آنها شویم اما می‌توانیم آنها را به طور کلی بسیار بهتر اداره کنیم. تصور کنید که در شرایط بسیار سختی در زندگی قرار می‌گیرید، انواع مختلفی از موانع و سختی‌ها و اتفاقات بد برایتان پیش می‌آید، در چنین شرایطی کدام نوع دوست و رفیق را ترجیح می‌دهید در کنارتان داشته باشید؟ آیا دوستی را می‌خواهید که به شما می‌گوید: «بسه! غر نزن! ناله نکن! از چی شکایت می‌کنی؟ این همه بچه گرسنه توی آفریقاست که وضعشون خیلی بدتر از توه، شرایط رو بپذیر، باهاش کنار بیا، نق نزن نمی‌خوام چیزی در این مورد بشنوم» یا دوستی را ترجیح می‌دهید که به شما می‌گوید: «این واقعا شرایط سختیه! واقعا مشکله! من در هر صورت پشتت هستم، من کنارت هستم، ما با همیم» خب از هر کسی تا به حال این سوال را پرسیده‌ام دوست دومی را انتخاب می‌کند. بنابراین، شفقت با خود یعنی یاد بگیرید که چنین دوستی برای خودتان باشید؛ با پذیرش و درک اینکه چقدر دردآور و دشوار است، شروع کنید و بعد با عبارات مهربان و حمایت‌گرانه ادامه دهید، دقیقا همان چیزهایی را که به دوستتان وقتی به مشکلی برمی‌خورد می‌گویید، سعی کنید همان موارد را با مهربانی تمام به صورت یک نجوای درونی به خود بگویید.
راس هریس
